Mijn 20-jarige zelf zou me keihard uitlachen om wat ik nu ga zeggen, maar ik doe het toch. Er komt een moment in je leven dat planten je gaan interesseren. Tegenwoordig is dat niet eens zo raar, gezien de urban jungle-trend die je links en rechts om de oren vliegt, maar voor mensen die in het Jan de Bouvrie-tijdperk opgroeiden is dat wel anders.
Ik voel me gewoon nog net te jong om te weten wat een fiddle leaf fig is en of die van zon houdt of niet. Misschien is dat de reden dat ik tot voor kort stelselmatig iedere plant liet sterven. Ook vetplanten ja. En moestuintjes. Maar het lijkt erop dat er iets veranderd is. De sanseveria’s doen het nog (kunst) en vandaag heb ik zelfs een plant gesplitst. Nee maar echt. Esther (vernoemd naar de stylist die ‘m meenam, ik dacht misschien helpt dat bij het hechtingsproces) was zo groot geworden dat ik besloot dat ze ook wel in twee delen verder kon.
Nu maar hopen dat Esther I en II deze split personality overleven.