collage Geleende stem

Geleende stem

Had jij dat ook, dat je als puber soms een beetje ging praten zoals de mensen waar je mee omging? Dat je een weekend bij een neef of nicht was geweest en dan ineens het lokale dialect had overgenomen, of dat je probeerde net zo sexy hees te klinken als die coole klasgenoot? Ik denk dat het soms met schrijven ook zo werkt. Uiteindelijk wil je natuurlijk authentiek zijn en je eigen tone of voice vinden, maar het kan geen kwaad om heel veel verschillende soorten teksten te lezen en te onderzoeken welke stijl goed bij je past.

Ik las een tijd geleden twee boeken van Griet Op de Beeck achter elkaar en kan nu zien aan de notities die ik toen maakte dat ik beïnvloed werd door haar stijl. Het kwam goed uit dat ik toen over rouw schreef (het was dan ook geen toeval dat ik toen juist díe boeken las), want het leerde me iets heel zwaars tegelijkertijd te zien als iets poëtisch. Toon Tellegen kan ook zo ontzettend mooi over gevoel schrijven, in zijn geval vaak door de ogen van dieren. Ik kan nog steeds het verhaal over het afscheid van de mier niet lezen zonder tranen in mijn ogen te krijgen van het lachen.

Mijn allereerste voorbeelden waren trouwens niet de minsten: Annie en Anne, oftewel Annie M.G. Schmidt en Anne Frank. Twee totaal verschillende schrijvers, maar beiden met zo’n kracht dat er geen houden aan was. Daar komt het waarschijnlijk op neer: je kunt je een tijdje laten meevoeren door de stijl van iemand anders, maar als er een verhaal (of het liefst meer verhalen) in je zit dat verteld moet worden, dan heb je daar toch je eigen stem voor nodig.

Comments are closed.